بسیار از کار شما تشکر می کنم
فردوسی کار خودش (به این معنی که من و بسی چون من “کار”(وظیفه) خودمان را انجام نمی دهیم) کرد. از ان پس شاهنامه خوانان گمنام(چون درویش و نقال و… )در رساندن شاهنامه به ایرانیان نیز “بسی رنج بردند،”از دست برخی حاکمان ایران نادوست و از همه ملایان که انان را به کوی و برزن، به می و قهوه خانه راندند تا عوام در مسجد مو`من مانند.
گمانم این است که در دوره ترقی خواهی نیز به شوق جبران تند پس افتادگی از فرنگ، اموزش فرهنگ و ادب پربار نوشته ی هزاروسیصد ساله ایرانی بسیار کمرنگ شد. اما امروز چه بنا به انچه بر سرما امد و می اید و چه بنا به وجود اینهمه ابزارهای نوین، باید کار را به تندی پیش می گرفتیم و شما چنین کردبد همه از شما سپاسگزاریم.روان فردوسی از شما شادی بیافزود.
صدای شما گرم و دلپسند و فروتن و بایگانگی است، بدور از خود ستایی ویا …
شاید شاهنامه مسکو دور باشد از این یا ان گرایش روان، بین ادیب های ایرانی و به همین نسبت بی طرف تر
بهنگام گوش دادن، برخی پرسش هاهم پیش می اید ، بمانند:
اگر زردشت بسیار دیرتر از فریدون امد، پس شاید فریدون نه زردشتی، بلکه مهرآیین بوده است
یک شکوه: دراین دوران ضحاکی که ناکس اشکار و پنهان می کوشد، ایرانیت را بخشکاند، امروز به طرز افسار گسیخته ای بایورش انبوه کلمات فرنگی به ساختار فارسی روبروییم گویی داب است تا هرکه دوروزی در خارجه بوده، یا انجا باشنده است، تا دهان باز می کند، یک در میان خارجی گوید. بویژه نوکیسه های بی سروپای اینان که از بته بی دانش فرهنگ بوده وسپس در “محضر” درس نفی باستان ما بگوششان خوانده شده، بطرز چندش اوری چنین اند. اگر بشود همراه خواندن فردوسی واژگان زیبا و درین پا رسی باز اموزی شود شاید سراغازی برای پاسداری از پارسی همچون زبان سراسری باشد با احترام کامل به همه زبانهای مردمان ایران
به سهم خود بسیار از شما سپاسگزارم
درود بر شما آقای دکتر. سپاس از این کارزیبا و بیسار ارزشمندتان. یک سوال داشتم در بهش دیپاچه و در خصوص مدح پیامبر. مگر نه اینکه ادعای فردوسی بر زنده کردن فارسی و واژگان فارسی است. به نظرتون کمی ساده لوحانه نیست که باور کنیم واژگانی مانند اهل بیت و ولی و وصی و …. از زبان فردوسی آمده است؟ در حالی ایشان در ستایش پروردگار تماما از واژکان پارسی استفاده کرده است. اگر ممکن است راهنمایی بفرماید قدیمیترین نسخه دستنویس موجود از این کتاب در کدام موزه قرار دارد. چون میخوام در خصوص این صفحه از آن جا پیگیری کنم.
سلام خداحفظتون کنه، یکی از آرزوهای من را برآورده کردید. خیلی سپاسگزام.
از مزایای بزرگ فردوسی خوانی شما اینه که مبتنی بر شاهنامه جلال خالقی مطلق هست.
بسیار از کار شما تشکر می کنم
فردوسی کار خودش (به این معنی که من و بسی چون من “کار”(وظیفه) خودمان را انجام نمی دهیم) کرد. از ان پس شاهنامه خوانان گمنام(چون درویش و نقال و… )در رساندن شاهنامه به ایرانیان نیز “بسی رنج بردند،”از دست برخی حاکمان ایران نادوست و از همه ملایان که انان را به کوی و برزن، به می و قهوه خانه راندند تا عوام در مسجد مو`من مانند.
گمانم این است که در دوره ترقی خواهی نیز به شوق جبران تند پس افتادگی از فرنگ، اموزش فرهنگ و ادب پربار نوشته ی هزاروسیصد ساله ایرانی بسیار کمرنگ شد. اما امروز چه بنا به انچه بر سرما امد و می اید و چه بنا به وجود اینهمه ابزارهای نوین، باید کار را به تندی پیش می گرفتیم و شما چنین کردبد همه از شما سپاسگزاریم.روان فردوسی از شما شادی بیافزود.
صدای شما گرم و دلپسند و فروتن و بایگانگی است، بدور از خود ستایی ویا …
شاید شاهنامه مسکو دور باشد از این یا ان گرایش روان، بین ادیب های ایرانی و به همین نسبت بی طرف تر
بهنگام گوش دادن، برخی پرسش هاهم پیش می اید ، بمانند:
اگر زردشت بسیار دیرتر از فریدون امد، پس شاید فریدون نه زردشتی، بلکه مهرآیین بوده است
یک شکوه: دراین دوران ضحاکی که ناکس اشکار و پنهان می کوشد، ایرانیت را بخشکاند، امروز به طرز افسار گسیخته ای بایورش انبوه کلمات فرنگی به ساختار فارسی روبروییم گویی داب است تا هرکه دوروزی در خارجه بوده، یا انجا باشنده است، تا دهان باز می کند، یک در میان خارجی گوید. بویژه نوکیسه های بی سروپای اینان که از بته بی دانش فرهنگ بوده وسپس در “محضر” درس نفی باستان ما بگوششان خوانده شده، بطرز چندش اوری چنین اند. اگر بشود همراه خواندن فردوسی واژگان زیبا و درین پا رسی باز اموزی شود شاید سراغازی برای پاسداری از پارسی همچون زبان سراسری باشد با احترام کامل به همه زبانهای مردمان ایران
به سهم خود بسیار از شما سپاسگزارم
درود بر شما آقای دکتر. سپاس از این کارزیبا و بیسار ارزشمندتان. یک سوال داشتم در بهش دیپاچه و در خصوص مدح پیامبر. مگر نه اینکه ادعای فردوسی بر زنده کردن فارسی و واژگان فارسی است. به نظرتون کمی ساده لوحانه نیست که باور کنیم واژگانی مانند اهل بیت و ولی و وصی و …. از زبان فردوسی آمده است؟ در حالی ایشان در ستایش پروردگار تماما از واژکان پارسی استفاده کرده است. اگر ممکن است راهنمایی بفرماید قدیمیترین نسخه دستنویس موجود از این کتاب در کدام موزه قرار دارد. چون میخوام در خصوص این صفحه از آن جا پیگیری کنم.